Magia marradyjskiej, sierpniowej nocy - strastellata 2023
wtorek, sierpnia 15, 2023
Wędrowałam już w strastellacie z przyjaciółmi, z turystami, ze Świtą, z moimi chłopcami, wędrowałam zawsze w mniej lub w bardziej licznym gronie. Wczoraj natomiast po raz pierwszy wędrowałam "sama". Tomek po długim porannym trekkingu, na wieczorny już się nie pisał, a Mikołaj maszerował w gronie swoich przyjaciół. Ja byłam niby gdzieś obok, ale wędrowałam jednak sama.
Ani trochę mi to nie przeszkadzało, bo "samotna" (cudzysłów dlatego, że oprócz mnie było jeszcze 280 osób) wędrówka po górach jest dla mnie medytacją w ruchu, jest pisaniem w głowie, jest czasem na przemyślenia. Nierozpraszana rozmową głowa może czerpać inspirację z otoczenia, słuchać rozmów innych bez angażowania się, układać w głowie kolejne strony książki. Może się też wyłączyć i jak w transie słuchać swojego oddechu, śledzić wzrokiem własne stopy, światła innych wędrowców i gwiazdy.
Nie musiałam się wczoraj na nikogo oglądać, nie musiałam czekać, zwalniać, przyspieszać, bawić rozmową. Byłam sama dla siebie, choć oczywiście otoczona tłumem wędrowców.
Strastellata, czyli nocna wyprawa pod gwiazdami to jedna z najpiękniejszych marradyjskich nocy, a strastellata 2023 udała nam się przepięknie. Była to bardzo ciepła noc - nawet wysoko w górach nie trzeba się było niczym opatulać. Wędrowało nas imponujące grono prawie 300 osób. Potem była wspólna biesiada i tu już miałam roześmiane, rubaszne towarzystwo. Mario czekał na mecie z "zarezerwowanym" miejscem. Dookoła na kocach, na kamieniach, na pieńkach porozkładali się pozostali wędrowcy, w większości znajomi. Zajadaliśmy pyszności, uzupełnialiśmy kalorie nieprzyzwoicie smakowitymi ciambellini, patrzyliśmy w gwiazdy i wspominaliśmy dawne i mniej dawne czasy.
Kto mnie zna choć odrobinę, ten wie jak bardzo góry są dla mnie ważne. Chodzę po górach od maleńkości. Nawet jeśli urodziłam się i wychowałam w wielkim mieście, to jednak do pełni szczęścia potrzebuję dziczy, wysokości, pofalowanego horyzontu. Góry są moim "naturalnym" habitatem.
W nocnych, czy też quasi nocnych wyprawach jest coś wyjątkowego. Oczywiście każde górskie wędrowanie daje siłę, jest zastrzykiem endorfin, ale kiedy słońce idzie spać, kiedy powoli wszystko spowija ciemność, taka wędrówka staje się przeżyciem niemal mistycznym. To najintymniejsze spotkanie z naturą.
Jeśli ktoś chciałby obejrzeć migawki ze strastellaty 2023 w ruchu, tego zapraszam tutaj, a poza tym korzystając z okazji przypomnę, że o nocnych wyprawach pisałam w Nieznane Toskania i Romania. Gdzie Dante mówi dobranoc.
Strastellatą sierpień doszedł do połowy. Buongiorno w Ferragosto! My "dla odmiany" znów będziemy dziś maszerować, ale w zupełnie innym klimacie. Pięknego świętowania!
NOCNY to po włosku NOTTURNO
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze