Kwestia fasady - czyli jeszcze jeden florencki dzień
sobota, października 21, 2023
W kieliszku czerwone wino, na środku stołu rozkoszny mix crostini - z fegatino, z grzybami, z surową kiełbasą, z marynowaną papryką, ze słoniną, z truflami. Dodatkowo trippa i lampredotto, pappardelle z dzikiem i baccalà. Miejsce akcji - fiaschetteria Nuvoli. Jeden z moich najulubieńszych florenckich zakątków. Kiedy jestem sama raczej nigdy nie siadam na żaden porządny obiad, ale choćby najkrótszy przystanek w Nuvoli jest mi niezbędny do pełni florenckiego szczęścia. Wystarczy kilka crostni, kieliszek wina i taborecik na ulicy.
Często do Nuvoli prowadzę też moich Gości, ale z góry uprzedzam - to nie żadne wyfiokowane miejsce! Tu nie jest elegancko, tu jest po prostu autentycznie. Oczywiście nie każdy taką autentycznością jest zainteresowany, ale ci, którzy mi zaufali, byli zawsze w siódmym niebie. Za tą niepozorną fasadą kryje się kulinarny raj podlany soczystą dawką lokalnego folkloru. A przecież nie o fasadę tu chodzi, to nie sacrum i majestatyczne Duomo, tylko bezpardonowy hedonizm i fiaschetteria!
Cieszę się też kiedy Goście otwarci są na klasyczne florenckie smaki. Nie każdy oczywiście musi kochać flaki, ale jest tyle innych rarytasów. Moi wczorajsi towarzysze florenckiego spaceru zajadali aż miło, a ja pławiłam się w morzu ich pochwał, jakbym to ja sama była kucharzem czy właścicielem lokalu.
Gdybyście wybierali się do Florencji i chcieli poznać więcej moich sekretnych miejsc, pozwólcie, że przypomnę moją ostatnią książkę - Nowe Sekrety Florencji i okolic. Na końcu znajdziecie spis moich ulubionych lokali nie tylko w samej toskańskiej stolicy, ale też poza nią.
Nie mieliśmy dużej możliwości manewru jeśli chodzi o wybór dnia na wycieczkę do Florencji. Poza tym, po czwartkowym trekkingu w deszczu stwierdziliśmy, że i tak już nas nic nie ruszy. Temperatura miała być zadziwiająco wysoka, bo 25 stopni w deszczu to już niemal jak tropiki.
Dotarliśmy na miejsce przed 12.o0. Nad miastem wisiało zgaszone niebo zupełnie bez wyrazu, które wyglądało tak, jakby zaraz miało spłynąć deszczem. "Wyglądało" i tyle. Szczęśliwie oszczędziło nam takich atrakcji niemal do samego końca. Lunęło, kiedy byliśmy dwieście metrów od parkingu, co nawet szczerze nas rozbawiło. Świńskim truchtem przebiegając na światłach "nie do końca zielonych", zaśmiewając się jak dzieci, które zrobiły psotę uciekaliśmy pod dach.
Ale nim deszcz sobie o nas przypomniał były opisane wcześniej smaki, był splendor, zachwyt, długie rozmowy i satysfakcjonujące kilometry. Najmilszą nagrodą, poza oczywistą radością z tego dnia był dla mnie komplement od najmłodszej części grupy. Zawsze powtarzam, że komplement zasłyszany od nastolatków liczy się podwójnie.
Dziękuję kochani! Mam nadzieję, że to nie był nasz ostatni florencki spacer.
Przed nami sobota z przedsmakiem jutrzejszej sagry. Degustacja kasztanowych dań, być może trochę muzyki. Pogoda ma dziś być łaskawa, a jutro powinna nas nawet rozpieszczać i mam nadzieję, że tak właśnie będzie, bo do Marradi dotarli już wszyscy październikowi Goście.
Pięknego dnia!
SIÓDME NIEBO to po włosku SETTIMO CIELO
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze