Wdzięczność Rimini
środa, listopada 08, 2023
Na promenadzie przemykały tylko pojedyncze osoby. Uśpione kąpieliska spowite były ciszą. Słońce, choć pora była już popołudniowa, nadal mocno grzało, a czyste jak kryształ powietrze pozwalało dostrzec najdalsze platformy i linię horyzontu. Po sezonie nawet ta banalna, plażowa część miasta potrafi oczarować.
Białe budki na tle wściekle niebieskiego nieba, piasek miejscami dziewiczy, nieskażony śladami spacerowiczów, rozmaryn, palmy, to tu, to tam pokrzykiwanie mew - do nich należy teraz plaża.
Mam do Rimini szczęście... Nawet jeśli najczęściej powracam tam zimniejszą porą, po sezonie, to za każdym razem to miasto rozpieszcza mnie bajeczną aurą, doskonałym światłem, zawsze jest wyjątkowo, zupełnie jakby Rimini chciało mi się odwdzięczyć za peany, które na jego temat "wyśpiewuję" przy każdej okazji. W Domu z Kamienia w ostatnich latach pojawiło się wiele słów i wiele kadrów, a na kanale YouTube poświęciliśmy mu aż dwa odcinki - San Giuliano i centrum!
Kiedy kilka dni wcześniej wybór destynacji padł na miasto Federico Felliniego, byłam przeszczęśliwa. Cieszyłam się, że nasi Goście chcą dać szansę miejscu cieszącemu się złą sławą i otwarci są na próby mojego odczarowywania. Koniec końców nawet nie musiałam bardzo się starać, bo już kilka pierwszych kroków po San Giuliano w porannym listopadowym słońcu załatwiło sprawę. Nie mogło być inaczej!
Cieszyłam się tym dniem już od poniedziałku. Cieszyłam, bo już samo kładzenie się spać z wizją wagarów w planach na następny dzień, to przy moim trybie życia coś nadzwyczajnego. Jeżeli do wagarów doda się towarzystwo Przyjaciół, słońce, spacer, morze, wino, spaghetti z vongolami, rozmowy, śmiechy, wspomnienia z blisko dwudziestu lat, to już naprawdę nie sposób byłoby stworzyć lepszy przepis na listopadowy dzień.
Lubię całe Rimini, ale szczególnym sentymentem darzę San Giuliano z kolorowymi fasadami miniaturowych zabudowań oraz kanał - od mostu Tyberiusza do morza. Lubię fotografować latarnię morską, odbijające się w wodzie murale i łodzie rybackie, lubię nieco siermiężny sznyt tego miejsca.
Myślę sobie, że nie jest wielką sztuką pokazać w kadrze piękno Portofino, Polignano czy Positano, ale już z Rimini trzeba się trochę wysilić lub też może najpierw choć odrobinę je polubić, aby móc fotografować sercem.
Nasz listopadowy dzień późnym popołudniem próbowaliśmy wzbogacić przystankiem w nowym miejscu, ale dotarliśmy do celu równo z zamknięciem drzwi, dlatego ta opowieść będzie musiała poczekać na inny moment.
Na koniec wszystkiego przyszła pora na kolację, a ta godna była koronowanych głów!
I tym oto sposobem dotelepaliśmy się do wieczora... Kładłam się spać z głową pełną pięknych wrażeń i jednocześnie żalu, że mój dzień wagarowicza dobiegł końca. Mam nadzieję, że przyjdzie taki moment, że będę mogła bez wyrzutów sumienia wagarować nieco częściej.
Środa już dawno za półmetkiem. Słońca jeszcze pełna dolina, więc nim zacznie się popołudniowy blok lekcyjny, muszę podarować sobie dłuższy marsz.
Pięknego popołudnia i jeszcze raz zapraszam Was do Dozzy - na kanale YouTube czeka już nowy film, który miał swoją premierę wczoraj wieczorem.
Zdjęcia - bluzka/ film - spódnica: www.madame.com.pl
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze