Wielki baron zmarł 21 grudnia 1001 r. – w dzień św. Tomasza. Każdego roku już od ponad tysiąca lat we florenckiej Badii, gdzie znajduje się jego grób, jest tego dnia wspominany. Rocznica jego śmierci jest obchodzona przez głowy Kościoła, ważne osobistości i zwykłych florentyńczyków, którzy pamiętają, że to właśnie Ugo zawdzięczają to, że dziś Florencja jest stolicą Toskanii (przed jego rządami Longobardowie przenieśli stolicę regionu z Florencji do Lukki). W 1481 r. Mino da Fiesole wyrzeźbił jego pomnik nagrobny, a niemal sto lat później młodziutki Cristofano Allori uwiecznił go na jednym ze swych malowideł.

Baron lubił incognito wędrować od wioski do wioski, rozmawiać z prostym ludem i w rozmowie tej oczerniać sam siebie. Chłopi i rzemieślnicy oburzali się na słowa nieznajomego i natychmiast spieszyli z wychwalaniem pod niebiosa rządów władcy. O prawdziwości tych zdarzeń dziś nikt już nie może zaświadczyć – były to przekazy głównie mnichów – ale faktem pozostaje, że rocznica śmierci żadnej innej osobistości nie jest tak skrupulatnie i z najwyższymi honorami obchodzona każdego roku od wieków.

Zrobiło się już popołudnie, a zima - przynajmniej teoretycznie - jest już w drodze. Jesień ma do powiedzenia ostanie kwestie nim pięknie nam się ukłoni.